بررسی اپیدمیولوژی و الگوی بالینی اولین حمله تشنج ناشی از تب در کودکان

سابقه و هدف: تب و تشنج شایع ترین نوع تشنج و مشکلات نورولوژی دوران کودکی در اطفال است که در 4-3 درصد کودکان زیر 6 سال رخ می دهد. مطالعه حاضر به منظور بررسی مشخصات دموگرافیک و اتیولوژیک اولین حمله تشنج ناشی از تب در کودکان بستری شده در بیمارستان بوعلی سینا ساری انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به صورت توصیفی- مقطعی، از فروردین 89 لغایت مهر 90 برروی کودکانی که با تشخیص اولین نوبت تب وتشنج بستری شدند صورت گرفت و اطلاعات دموگرافیک و بالینی بیماران با نرم افزار spss 16 و با استفاده از تست کای دو و سطح معنی دار 05/0 < p آنالیز شد. یافته ها: از میان 250 کودک مورد مطالعه 134 نفر مذکر و 126نفر مؤنث بودند و اوج شیوع تب و تشنج بین سنین 1 تا 2 سال بود که شایع ترین علت تب، عفونت های سیستم تنفسی فوقانی بود (58 درصد)، گاسترآنتریت و تب با علل نامشخص در رده های بعدی قرار داشتند. در 3/91 درصد موارد تشنج در فاصله 24 ساعت اول بعد از شروع تب بوده که شایع ترین فرم تشنج، به صورت تونیک کلونیک ژنرالیزه و تب وتشنج ساده بود. رابطه معنی داری بین سن، جنس و نوع تب و تشنج وجود نداشت. همچنین در بررسی های آزمایشگاهی رابطه معنی داری بین سطح سرمی پتاسیم، کلسیم و قند با تب و تشنج وجود نداشت در حالی که 142 بیمار (8/56 درصد) مبتلا به آنمی بودند. فصل زمستان از نظر شیوع فصلی با 4/68 درصد مورد شایع ترین فصل بود. استنتاج: سابقه فامیلی مثبت و زمینه ژنتیک یکی از عوامل مساعد کننده مهم در بروز تب و تشنج در سنین 2-1سال می باشد. استفاده از داروهای تب بر در جلوگیری از بروز تشنج تأثیر معنی داری نداشت. همچنین نتایج بررسی حاضر نشان داد که انجام تست های آزمایشگاهی روتین و سایر درخواست های غیرضروری که در ارزیابی بیماران دچار تب و تشنج بسیار مورد استفاده قرار می گیرد باید با توجه به یافته های بالینی خاص هر بیمار در خواست شود.